spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΤέχνηΚατοικίδια στην Αρχαία Ελλάδα: Σκυλιά αλλά και νυφίτσες αντί για...

Κατοικίδια στην Αρχαία Ελλάδα: Σκυλιά αλλά και νυφίτσες αντί για γάτες

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Τα κατοικίδια στην Αρχαία Ελλάδα…

Μία πρωτότυπη έρευνα του Κόλιν Μ. Γουάιτινγκ (Colin M. Whiting), ιστορικού, υπεύθυνου σύνταξης στο Κέντρο Βυζαντινών Σπουδών Dumbarton Oaks του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στην Ουάσιγκτον, φέρνει στο φως πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον τρόπο που οι σκύλοι εντάσσονταν στην καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων.

Τα Κατοικίδια στην Αρχαία Ελλάδα μπορεί να ήταν ένα μικρό σκυλί ή ένα μεγαλύτερο, το οποίο λειτουγούσε ως φύλακας ή και κυνηγόσκυλό.

Θα το φωνάζαμε ίσως “Ακτίς” (Ηλιακτίδα) ή “Ξίφων” (Σπαθί) και πιθανότατα θα το αγαπούσαμε ως το τέλος της ζωής του και πέρα από αυτήν, βάζοντας ίσως ένα μεγάλο κόκαλο στο στόμα του για συντροφιά στο μεταθανάτιο ταξίδι. Κι αν θέλαμε ένα ζώο για να κυνηγά τα ποντίκια, τότε αντί για γάτα θα προτιμούσαμε μάλλον κάτι πιο… εξωτικό. Μία νυφίτσα, για παράδειγμα.

“Σκύλοι στην Αρχαία Αγορά”

Μία πρωτότυπη έρευνα του Κόλιν Μ. Γουάιτινγκ (Colin M. Whiting), ιστορικού, υπεύθυνου σύνταξης στο Κέντρο Βυζαντινών Σπουδών Dumbarton Oaks του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στην Ουάσιγκτον, φέρνει στο φως πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον τρόπο που οι σκύλοι εντάσσονταν στην καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων.

Αφού μελέτησε μία μεγάλη γκάμα υλικού από τα τελευταία 90 χρόνια ανασκαφών στην Αρχαία Αγορά, που διεξάγει η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, ενέταξε τα συμπεράσματά του στη νέα έκδοση της Σχολής με τίτλο “Dogs in the Athenian Agora” (“Σκύλοι στην Αρχαία Αγορά”), η οποία προς το παρόν είναι διαθέσιμη μόνο στα αγγλικά.

– “Όπως μπορείτε να φανταστείτε, μετά από 90 χρόνια υπάρχει αρκετό υλικό να αντλήσει κανείς… Ίσως τα πιο γνωστά ευρήματα από τον αρχαίο κόσμο για τους σύγχρονους θεατές είναι τα μελανόμορφα αγγεία της αρχαίας Ελλάδας.

Πολλά από αυτά παρουσιάζουν εικόνες σκύλων, από μικρά κατοικίδια έως μεγάλα κυνηγετικά σκυλιά και μυθολογικά θηρία όπως ο Κέρβερος. Υπάρχουν όμως και επιτύμβιες στήλες με αγαπημένα σκυλιά να συνοδεύουν τους νεκρούς ιδιοκτήτες τους, πήλινες κουδουνίστρες σε σχήμα σκύλου για παιδιά, ακόμη και σύγχρονες φωτογραφίες σκυλιών από τον 19ο και τον 20ο αιώνα.

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτές οι απεικονίσεις είναι μόνο το ήμισυ της ιστορίας: Πολλά σκυλιά έχουν ανασκαφεί στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας, μερικά από τα οποία θάφτηκαν με πολλή αγάπη κι άλλα όχι.

Για την καλύτερη κατανόηση των υλικών καταλοίπων, το βιβλίο βασίζεται και σε λογοτεχνικές πηγές, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων συγγραφέων όπως ο Όμηρος, ο Ξενοφών, αλλά και Ρωμαίων που εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπως ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς”, αναφέρει ο συγγραφέας του βιβλίου Κόλιν Μ. Γουάιτινγκ.

Tα πιο “κοινά” ευρήµατα

Ο ίδιος μας εκμυστηρεύεται ποια από αυτά τα ευρήματα τον εντυπωσίασαν περισσότερο.

– “Πάντα εντυπωσιάζομαι με μικρότερα, πιο “κοινά” ευρήματα, που μας επιτρέπουν να ρίξουμε μία ματιά στην καθημερινή ζωή.

Μεγάλα ιερά και κτηριακά κατάλοιπα είναι πάντα εντυπωσιακά, αλλά είναι συναρπαστικό να βλέπεις το αποτύπωμα ενός ποδιού “εντυπωμένο” σε πήλινο πλακίδιο, με τον ίδιο τρόπο που βρίσκει κανείς σήμερα ένα παρόμοιο αποτύπωμα σε ένα τσιμεντένιο πεζοδρόμιο. Ακόμη και στα αγγεία, οι αγαπημένες μου λεπτομέρειες είναι τα περιλαίμια σε κυνηγετικά σκυλιά. Ίσως δεν είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κάποιος έβαλε κολάρο σε έναν σκύλο, αλλά μου φαίνεται εκπληκτικό να βλέπω έναν σκύλο με κολάρο πριν από 2.500 χρόνια, όπως ακριβώς συμβαίνει με έναν σύγχρονό του”.

Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας χρονολογείται πριν από το 500 μ.Χ.

– “Το αρχαιότερο κατάλοιπο προέρχεται περίπου από τον 8ο αι. π.Χ. και το πιο πρόσφατο από τον 5ο αι. μ.Χ. Υπάρχει, όμως, υλικό και από την βυζαντινή, την οθωμανική και την σύγχρονη περίοδο -και πιστεύω ότι είναι σημαντικό να συμπεριληφθεί. Άλλωστε, η Αγορά της Αθήνας κατοικήθηκε επί μακρόν και μετά το τέλος της αρχαιότητας και αυτοί οι άνθρωποι είχαν επίσης σκυλιά”, σημειώνει.

Κατοικίδια στην Αρχαία Ελλάδα – Τα σκυλιά στην κεραµική και γλυπτική

Όσο για το πόσο αντιπροσωπευτικό είναι το υλικό αυτό και για την υπόλοιπη Ελλάδα, εξηγεί “ότι είναι δύσκολο να το πούμε. Κάποια είναι πολύ αντιπροσωπευτικά. Για παράδειγμα, οι τρόποι με τους οποίους απεικονίζονταν τα σκυλιά στην κεραμική και στη γλυπτική είναι αρκετά σταθεροί. Αυτό μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο και για εμάς”, αναφέρει ο Κ. Γουάιτινγκ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η συνέπεια στις απεικονίσεις “οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η Αθήνα, τμήμα ενός ιδιαίτερα ζωντανού πολιτιστικού και εμπορικού συστήματος στον αρχαίο κόσμο, εξήγαγε πολλά αγγεία και σε άλλες περιοχές. Έτσι τον 5ο ή τον 4ο αιώνα π.Χ., για παράδειγμα, αθηναϊκές απεικονίσεις σκύλων θα είχαν διαδοθεί σε όλο τον ελληνικό κόσμο. Άλλα αντικείμενα είναι λιγότερο αντιπροσωπευτικά, ωστόσο και αυτό μπορεί να είναι περίπλοκο. Για παράδειγμα, Αθηναίοι γλύπτες έφτιαχναν παιδικές κουδουνίστρες σε σχήμα σκύλου, ειδικά την ρωμαϊκή περίοδο, αλλά αυτές δεν φαίνεται να υπάρχουν πουθενά αλλού στην αρχαία Μεσόγειο. Γιατί όχι;”, επισημαίνει.

Ταφές που δείχνουν αγάπη για τα σκυλιά

Και πώς μεταχειρίζονταν τα σκυλιά οι αρχαίοι Έλληνες;

– “Υπήρξαν μελετητές που θα υποστήριζαν ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν τα “αγαπούσαν”, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν είναι σωστό σύμφωνα με τις ενδείξεις”, απαντά.

Και συνεχίζει:

– “Για παράδειγμα, υπάρχουν ταφές στην αθηναϊκή Αγορά που δείχνουν “αγάπη” για τα σκυλιά, με την έννοια ότι κάποιοι φρόντισαν να εξασφαλίσουν την -μεταθανάτια- ευτυχία ενός ζώου με δικά τους έξοδα, χωρίς ελπίδα να τα επανακτήσουν. Ένα σκυλί θάφτηκε μέσα σε ένα σπασμένο αγγείο που επισκευάστηκε μετά την εισαγωγή του σώματός του σε αυτό -μία αρκετά δαπανηρή ταφή.

Κάποιος, δηλαδή, φρόντισε αυτό το ζώο να έχει μία σωστή ταφή, ακόμα κι αν ήταν ακριβή.

Μία άλλη ταφή σκύλου στην Αγορά, όχι τόσο ακριβή, αλλά συγκινητική, αφορά την τοποθέτηση ενός κόκαλου από βοδινό κρέας στο στόμα του ζώου”, πληροφορεί ο ερευνητής.

“Πηγάδι των οστών της Αγοράς”

Πολλά σκυλιά στην αρχαιότητα είχαν δύσκολη ζωή κι αυτό το γνωρίζουμε καλά και από ένα σημαντικό εύρημα.

– “Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πηγάδι στην Αγορά, που τώρα ονομάζεται “Πηγάδι των οστών της Αγοράς”, το οποίο περιείχε τα οστά εκατοντάδων ανθρώπινων βρεφών και σκύλων όλων των ηλικιών. Χρονολογείται στον 2ο αιώνα π.Χ. Οι σύγχρονοι ερευνητές είναι πεπεισμένοι ότι τα βρέφη ήταν εκείνα που δεν επιβίωσαν πολύ μετά τον τοκετό και, αφού πέθαναν, εναποτέθηκαν στο πηγάδι από τις μαίες. Αυτές θα είχαν θυσιάσει τα σκυλιά με σκοπό να κατευνάσουν θεότητες του Κάτω Κόσμου, όπως η Εκάτη ή μία σκοτεινή θεά του τοκετού που ονομάζεται Ειλειθυία, ή να εξιλεωθούν για το αμάρτημα της στενής επαφής με τους νεκρούς. Είναι δύσκολο να κρίνουμε πόσο διαδεδομένη ήταν η πρακτική ή πόσο πίσω στον χρόνο πηγαίνει, αλλά γενικά υποψιάζομαι ότι ήταν “ευρέως διαδεδομένη” και για “πολύ καιρό”! Υπάρχουν στοιχεία για παρόμοιες θυσίες σκύλων σε άλλες τοποθεσίες στην Ιταλία και την Ελλάδα, ενώ οι φιλολογικές ενδείξεις ανάγονται στην αρχαιότερη ελληνική λογοτεχνία -ο ίδιος ο Αχιλλέας θυσιάζει σκύλους στην Ιλιάδα- που μπορεί κάλλιστα να αντικατοπτρίζει τις πρακτικές της Εποχής του Χαλκού”, σημειώνει ο κ. Γουάιτινγκ.

Πηγή: flash.gr

______________

Κατοικίδια στην Αρχαία Ελλάδα – Τα πιο κοινά ονόµατα

Υπάρχουν πολλές ταφές σκύλων στην αθηναϊκή Αγορά που έχουν ανασκαφεί, αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τα ονόματα κανενός από τα ίδια τα σκυλιά. Ωστόσο, γνωρίζουμε κάποια συνηθισμένα ονόματα σκύλων από την αρχαιότητα.

Ο Ξενοφών, ο Αθηναίος στρατηγός και φιλόσοφος, έγραψε μία ολόκληρη πραγματεία για τα κυνηγετικά σκυλιά και προτείνει σύντομα ονόματα όπως “Ξίφων” (σπαθί), “Φόναξ” (Χασάπης) και “Ὁρμή” (Επίθεση). Άλλα ονόματα είναι πιο ευχάριστα, όπως “Ἀκτίς” (Ηλιαχτίδα).

Γνωρίζουμε επίσης από λογοτεχνικές πηγές ότι μικρά σκυλιά μπορεί να έχουν πιο περίτεχνα ονόματα, όπως “Μυρίνη” (Μυρτιά)”, προσθέτει, ενώ αναφέρεται και στις ράτσες της αρχαιότητας.

Υπάρχει μία ενδιαφέρουσα αποσύνδεση μεταξύ των καλλιτεχνικών απεικονίσεων, των λογοτεχνικών αναπαραστάσεων και των υλικών καταλοίπων.

Στις απεικονίσεις, υπάρχουν ουσιαστικά δύο ράτσες σκύλων: κυνηγόσκυλα και μικρόσωμοι σκύλοι που ονομάζονται “μαλτέζ”. άζονται “μαλτέζ”. Σκύλος που έχει απεικονιστεί σε ζωγραφική ή γλυπτική, μοιάζει με μία από αυτές τις δύο ράτσες.

 

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η κτηνιατρική στα αρχαία χρόνια

Η κτηνιατρική στα αρχαία χρόνια Από τότε που ο άνθρωπος ξεκίνησε να εξημερώνει ζώα, ταυτόχρονα προέκυψε και η ανάγκη του να τα διατηρεί υγιή και...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ