Φάσσες: Λιγοστές οι ευκαιρίες στο Νότο
Τις τελευταίες μέρες φάνηκαν κάποια λίγα κοπαδάκια και στην Πελοπόννησο
Λίγες ώρες μόνο έχουν περάσει από μία ακόμα μέρα με αρκετά χιλιόμετρα στο βουνό. Δυνατός αέρας, χαμηλές θερμοκρασίες, ο κρύος πρωινός καφές και δύο φάσσες στη θέση του συνοδηγού, ήταν η συντροφιά μου σε μία μεγάλη βόλτα στο βουνό.
Εκείνο το πρωί είχα κάτσει σε ένα ρέμα που έκοβε ο δυνατός βορειοανατολικός και είχα “αφήσει” 5 – 6 πουλιά πριν μερικές μέρες. Τα ίδια ήταν και σήμερα. Δυστυχώς…
Απογοητευτικά λίγες
Λίγο πριν φύγω ένα ζευγάρι μου βγήκε χαμηλά μέσα στα δέντρα και με έναν ωραίο ντουμπλέ έσβησε η απογοήτευση του πρωινού. Ακόμα θυμάμαι τα πούπουλά τους να έρχονται στη φυλάχτρα μου όσο ο σκύλος μου έφερνε την πρώτη. Παρά την ένεση ανδρεναλίνης όμως οι φάσσες που είδα μετά στις υπόλοιπες ρεματιές ήταν απογοητευτικά λίγες.
Την προηγούμενη μέρα, σε άλλο τόπο ήταν λίγο πιο ενθαρρυντικά τα πράγματα. Μετά από δύο πρωινές φάσσες στη διαδρομή για την βοσκή είχα την τύχη να δω ένα “φρέσκο” 50άρι κοπάδι να μπαίνει στην περιοχή, να κάνει μερικούς αναγνωριστικούς κύκλους, μετά να παρασύρεται από τα λίγα πουλιά που υπήρχαν και να “στρώνει” στα δέντρα.
Ωραίο θέαμα να τις βλέπεις σαν κύμα να ανεβαίνουν σιγά – σιγά τη ρεματιά και να χάνονται στην πίσω. Ένα πουλί από τα τελευταία μόνο μου βγήκε και τις έκανα τρεις. Τίποτα άλλο.
Με το γύρισμα του καιρού
Τις τελευταίες μέρες με το γύρισμα του καιρού και τις καλές φασσομετακίνησεις στο βορρά, φάνηκαν κάποια λίγα κοπαδάκια και στην Πελοπόννησο να ψάχνουν αναγνωριστικά τον τόπο. Φτάσαμε Δεκέμβρη και τα πουλιά είναι πολύ λίγα φέτος, αλλά από το τίποτα, το κάτι λίγο είναι πάντα καλύτερο.
Πουλιά δεν μπήκαν καθόλου τον Οκτώβρη με αποτέλεσμα οι ελπίδες εναποτεθούν στον Νοέμβρη, που με τη σειρά του μας άφησε και αυτός… στην πείνα φέτος. Ακόμα και στο απαγορευμένο της Μεγαλόπολης που τροφοδοτεί τα γύρω φασσοκάρτερα της Αρκαδίας, τα πουλιά είναι πολύ λίγα ακόμα.
Λίγα κοπάδια, μικρά που απλά δίνουν χαρά κάποια μέρα σε κάποιον τυχερό και λίγες μεμονωμένες που μετά τις πρώτες τουφεκιές φυλάνε πλέον καλά τα νότα τους. Το ίδιο περίεργη με τη συμπεριφορά των πουλιών, είναι και η κατανομή της τροφής φέτος.
Υπάρχουν πλαγιές που δεν έχουν καθόλου και άλλες διπλανές φαινομενικά με τις ίδιες συνθήκες που είναι γεμάτες. Όσοι έχουν γράψει ήδη χιλιόμετρα ξέρουν που θα τις αναζητήσουν τους επόμενους μήνες, αλλά πρώτα από όλα πρέπει να έρθουν.
Το καλό νέο
Το καλό νέο είναι ότι επιτέλους -ευτυχώς για εμάς τους κυνηγούς, δυστυχώς για τους μη έχοντες και κατέχοντες οι οποίοι κινδυνεύουν με τον ερχομό του χειμώνα- ο καιρός δείχνει να αλλάζει και στα Βαλκάνια, τα πρώτα χιόνια “έπεσαν” και κάπως έτσι οι ελπίδες μεταφέρονται στο Δεκέμβρη και τα χειμωνιάτικα περάσματα.
Για να είμαστε ρεαλιστές και όχι ονειροπόλοι ωστόσο, με τόσο δυνατά περάσματα φάσσας στη δυτική Ευρώπη φέτος, το καλάθι που πρέπει να κρατάμε είναι μικρό. Είναι ολοφάνερο πως τα πουλιά διάλεξαν ευνοϊκότερους διαδρόμους από τον δικό μας για την μετανάστευσή τους και με τον καιρό δυστυχώς δεν μπορεί να τα βάλει κανείς.
Μακάρι να βγω ψεύτης αλλά η χρονιά, τουλάχιστον στην Πελοπόννησο, θα είναι χρονιά για λίγους και με χαμηλές προσδοκίες.
Λιγότερος ο κόσμος στο βουνό
Ο κόσμος στο βουνό φέτος είναι λιγότερος κι αυτό είναι αποτέλεσμα τόσο της οικονομικής δυστοκίας όσο και της ανυπαρξίας πουλιών. Πολλά τα έξοδα και τα χιλιόμετρα για μία – δύο τουφεκιές. Αν κάτι έχει αποδώσει και μου έχει δώσει τα λίγα φετινά πουλιά είναι η διαχείριση.
Από τη στιγμή που οι φάσσες είναι μετρημένες και “απλωμένες”, όταν πάρω 2-3 πουλιά σε ένα κυνήγι, δοκιμάζω σε κάποιο άλλο τόπο, να μείνουν λίγες μήπως και μαζέψουν κάποιο από τα περιφερόμενα κοπάδια.
Ανοιχτό τσοκ, 7άρια και 6άρια και τουφεκιές σίγουρες μέχρι τα 30 μέτρα.
