spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦάσσα η... ξελογιάστρα!

Φάσσα η… ξελογιάστρα!

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

 

Είναι το θηλυκό του ονόματός της που σε προκαλεί να την… αποκτήσεις, είναι το απόκοσμο του βουνίσιου βασιλείου της, είναι η δυσκολία να την… πετύχεις και ο απίστευτης ομορφιάς τίρος της, αυτά που δημιουργούν τα ανάμικτα συναισθήματα του ενθουσιασμού και της απογοήτευσης.

 

Είναι ακόμα το μεγαλόπρεπο θέαμα των κοπαδιών με τα δεκάδες πουλιά, αλλά και το σωματικό της μέγεθος που ξελογιάζουν τον κυνηγό και τον υποχρεώνουν να πιάνει τα καρτέρια από τη μαύρη νύχτα. Γιατί η φάσσα απαιτεί θυσίες και τέχνη για να μπει στη τσάντα. Και όσο αυτό δείχνει εύκολο, με τις δεκάδες φάσσες να πετούν στον ουρανό, τόσο δύσκολο είναι να αποκτηθεί, έστω και μία από τις πολλές.

Η δοκιμασία των… νεύρων

Μπορεί η φάσσα να ασκεί μία μυστηριακή γοητεία στον κυνηγό, αλλά δεν παύει να είναι το θήραμα που δοκιμάζει τα όρια της επιμονής και της υπομονής του. Η ανυπομονησία, οι νευρικές κινήσεις στο καρτέρι, και η χαλάρωση στην ασταμάτητη ανίχνευση του ορίζοντα, έρχονται σε αντίθεση με την επιφυλακτικότητα και την οξύτατη όραση που διαθέτει το θήραμα. Συχνά ακούγεται από κυνηγούς να λένε: «ένα μόνο λεπτό αδράνησα και οι φάσσες μου πήραν το καπέλο». Γιατί οι φάσσες έχουν το… περίεργο συνήθειο να μην ειδοποιούν όταν έρχονται, και μόνο στο φευγιό τους ακούγεται ο ήχος από τα δυνατά φτεροκοπήματά τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι ένα από τα πολλά ονόματα που της έχουν αποδώσει, είναι και το «πουλί – φάντασμα».

 

fassa_small

> Το Κυνήγι της Φάσσας

 

Οι «ντοπιάρες» και οι «μπασιάρες»

Οι φάσσες κυκλοφορούν όλη τη διάρκεια του χρόνου στη χώρα μας. Από τα βόρεια σύνορά ως και τις νότιες εσχατιές, και απασχολούν τους κυνηγούς από την έναρξη του Αυγούστου μέχρι τη λήξη του κυνηγίου τους, στις 20 του Φεβρουαρίου. Για ένα περίπου δίμηνο (20/8-15/10) το ενδιαφέρον εστιάζεται στα πουλιά που παραμένουν στο τόπο μας, τις «ντοπιάρες» όπως τις αποκαλούμε. Αλλά από το πρώτο μισό του Οκτώβρη και έπειτα, έρχονται τα μεγάλα κοπάδια με τις φάσσες, που φώλιασαν και αναπαράχθηκαν στις ευρωπαϊκές πατρίδες τους, τις λεγόμενες και «μπασιάρες». Πρόκειται για τον μεγάλο όγκο των πουλιών, που θα ξεχειμωνιάσουν στο ζεστό μεσογειακό Νότο, και θα σκορπίσουν με τον ερχομό τους, ρίγη ενθουσιασμού στους πιστούς φασσοκυνηγούς.

Μεταξύ βραστής γίδας και κρασιού

Για χρόνια πήγαινα προς το τέλος του Οκτώβρη, στην περιοχή που βρίσκεται στα όρια των νομών Τρικάλων και Γρεβενών, για να κυνηγήσω τις μπασιάρες φάσσες. Υπήρξαν χρονιές που… η σοδειά ήταν πέρα από τις προσδοκίες μας, αλλά και άλλες, που μόνο ένα – δύο κοπάδια βλέπαμε, και αυτά μεσούρανα. Οπωσδήποτε με λίγες, καθόλου ή πολλές, το 3ήμερο και άλλοτε 4ήμερο, ήταν γεμάτο με τις άφθαστες ζωγραφιές της φθινοπωρινής φύσης, με το παγωμένο πρωινό αγιάζι και με τη θαλπωρή του μικρού ξενώνα της Ίριδας στην Τρυγώνα των Τρικάλων.

Ένα βράδυ που η βραστή γίδα και το καλό κόκκινο κρασί χαλάρωνε το κουρασμένο κορμί και έλυνε τη γλώσσα, ένας ντόπιος λαγοκυνηγός από το διπλανό τραπέζι, μας είπε: «αυτές τις μέρες, απ’ ότι βλέπω, δεν μπήκαν πουλιά, και με το δίκιο σας έχετε κατεβασμένα μούτρα. Κάνατε τόσα χιλιόμετρα, ξοδευτήκατε, και το αποτέλεσμα μηδέν. Καλύτερα είναι να ερχόσαστε αργά το Νοέμβρη, που οι φάσσες γιατακιάζουν στην περιοχή και σκορπάνε σε μικρότερα κοπάδια, και μα την πίστη μου, δεν θα φύγετε ποτέ παραπονεμένοι».

 

fassa\-ringdove_small

> Η Γοητεία της Φάσσας

 

Ο μήνας που φαίνεται… αιώνας

Και βέβαια δεν είχε άδικο ο ντόπιος, αλλά άντε να του εξηγήσεις και να το καταλάβει, ότι από την μέρα που γίνονται γνωστά τα μεγάλα Οκτωβριανά μπασίματα, μέχρι τον προχωρημένο Νοέμβρη, που εγκαθίστανται τα κοπάδια με τις φάσσες και μπορεί ο κυνηγός να τις χαρεί πρωί και απόγευμα, μεσολαβεί ένας ολόκληρος… αιώνας. Μεσολαβούν μέρες ατέλειωτες, άχαρες και άυπνες, με το μυαλό να μεταφέρεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, στα διάσελα και τις ραχούλες, από όπου θα διαβούν οι φάσσες.

Πως μπορεί λοιπόν να αντισταθεί σε τέτοιο πειρασμό ένας παθιασμένος φασσάς, ακόμα και αν αναγνωρίζει την αλήθεια των λόγων του ντόπιου; Πως μπορεί να στερηθεί το απίθανο θέαμα των πουλιών, όταν «συνεφιάζουν» τον ουρανό, και να λαχταρά στη σκέψη, ότι κάποια από τα μυριάδες πουλιά θα τον ζυγώσουν; Πως θα λαχταρήσει με τα τερτίπια της, όταν πετά χαμηλά, ίσα με τα δέντρα, με τον δυνατό άνεμο;

Δεν λέει όχι στις λιχουδιές

Από τις 15-20 του Νοέμβρη, που οι φάσσες τερματίζουν σταδιακά το μεταναστευτικό ταξίδι, οι όποιες μετακινήσεις γίνονται μόνο από τις θέσεις κούρνιας στις περιοχές τροφοληψίας και αντίστροφα. Αυτό το μήνα τα πουλιά στρέφονται στις θερισμένες καλαμποκιές και στον καρπό που έχει απομείνει από τον αλωνισμό. Θα τραφούν ακόμα με το σιτάρι και με το κριθάρι της φθινοπωρινής σποράς, και με το «φοινίκι», το καστανάκι της οξιάς. Το βελανίδι τούτη την εποχή δεν έχει ακόμα ωριμάσει, και μαζί του θα… ασχοληθούν τις χειμωνιάτικες μέρες, όταν το χιόνι αρχίζει να καλύπτει τις ορεινές και ημιορεινές καλλιέργειες.

Άγαλμα στο καρτέρι

Η φάσσα σαν αγελαίο πουλί, διαθέτει όλα εκείνα τα τυπικά γνωρίσματα που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή της. Είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική και αποφεύγει ό,τι κινείται και ό,τι έρχεται σε αντίθεση με τον περιβάλλοντα χώρο. Στο καρτέρι για φάσσες δεν στεκόμαστε μπροστά ή πίσω από ένα θάμνο, όπως γίνεται στα τσιχλοκάρτερα, απλά και μόνο φορώντας ρούχα παραλλαγής.

Χρειάζεται απόλυτη ακινησία στο πλησίασμα των πουλιών, απαγορεύεται ακόμα και το «βλεφάρισμα». Γι’ αυτό είναι απαραίτητο ένα καπέλο με γείσο, που καλύπτει την κίνηση των ματιών. Αν δείξουμε ωχαδερφισμό στους κανόνες κάλυψης και παραλλαγής, δεν πρόκειται να μας πλησιάσουν τα πουλιά, και δεν θα νιώσουμε εκείνο το υπέροχο συναίσθημα των λίγων στιγμόλεπτων πριν την προσέγγιση, που κόβουν την ανάσα. Ακόμα δεν θα χαρούμε τον ανυπέρβλητο «τίρο» της φάσσας, που θα πέσει από την εύστοχη τουφεκιά μας. Ωστόσο, καλή κάλυψη δεν σημαίνει απαραίτητα και ακρότητες, όπως είναι τα βαμμένα μαύρα κουμπιά του αμπέχονου ή τα βαμμένα μάγουλα, κάτι που κάνουν τα κομάντο.

 

opla\-fysiggia\-fassa_small

> Όπλα και Φυσίγγια για το Κυνήγι της Φάσσας

 

Τα «σιδερένια» πουλιά

Δεν είναι εύκολο να καταβληθεί αυτό το πουλί. Με τα μεγάλα και δυνατά φτερά που διαθέτει, πετά ταχύτατα, πιο γρήγορα και από το τρυγόνι. Αυτή ακριβώς η ταχύτητα, που είναι δύσκολο να εκτιμηθεί, ιδιαίτερα από τον άπειρο κυνηγό, και συχνά ακυρώνει την τουφεκιά, επιβάλλει την μεγάλη προσκόπευση. Ένας άλλος λόγος, εξίσου όμως σημαντικός για την επιτυχημένη σκόπευση, είναι το μέγεθος του πουλιού, που ξεγελά τον κυνηγό και δημιουργεί πλαστή αίσθηση της απόστασης. Ενώ δηλαδή θεωρούμε ότι η φάσσα βρίσκεται μέσα στο ωφέλιμο βεληνεκές του όπλου, συμβαίνει το αντίθετο, με αποτέλεσμα την μακρινή τουφεκιά, που στην καλύτερη περίπτωση θα αποφέρει μόνο μερικά… πούπουλα. Η κακή εκτίμηση της απόστασης και μοιραία η άστοχη τουφεκιά, ενισχύεται και από το γεγονός, ότι η κάννη του όπλου είναι στραμένη στον ουρανό και έτσι λείπει το οποιοδήποτε βοηθητικό συγκριτικό στοιχείο (δέντρο, εδαφική ιδιομορφία κ.λπ.). Συμπληρώνοντας πολλά χρόνια στο κυνήγι των αποδημητικών πουλιών, μπορώ με βεβαιότητα πλέον να πω, ότι το φασσοκυνήγι μαγεύει και συνεπαίρνει τον κυνηγό, όσο κανένα άλλο φτερωτό θήραμα. Και ακόμα είναι το κυνήγι, που μπορεί να δεις μέσα στη μέρα εκατοντάδες πουλιά, και να μην ρίξεις τουφεκιά.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Φάσσες: οι χαμηλές τους κούρνιες στο πουρνάρι…

Στα σύνορα του δέντρου με το πουρνάρι, υπάρχουν κάποια καταπληκτικά καρτέρια για τις φάσσες την εποχή που διανύουμε και μέχρι τη λήξη του κυνηγιού...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ