Πρώτα χάθηκαν οι πελαργοί, οι φαλαρίδες, τα πρασινοκέφαλα και οι χαλκοκουρούνες. Μετά τα τρυγόνια, που έπαψαν να φωλιάζουν εκεί, τα μαρτίνια και οι καλημάνες. Στη θέση τους έμειναν γεράκια, γλάροι, κουρούνες, καρακάξες και ποντίκια. Ο επίλογος για την καταδίκη έχει αρχίσει να γράφεται…
Του Χάρη Αρχοντάκη
Εικόνα καταθλιπτική, που μια μόνο ματιά αρκεί να προοιωνίσει το μέλλον. Σκουπίδια στα κανάλια, μπουκάλια από φυτοφάρμακα, λαθροϋλοτομία, φωτοβολταϊκά πάρκα, αερολέσχες, και καλλιέργειες χλωροτάπητα, είναι θέαμα που θα αντικρίζουμε πλέον, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Και ανάμεσά τους κάποια ιπποφορβεία και λίγα μαντριά, οι μοναδικές ίσως δραστηριότητες που ταιριάζουν με το περιβάλλον.
Ένας απέραντος επίγειος παράδεισος που κάποτε αποτελούσε χώρο παραμονής και αναπαραγωγής για υδρόβια πουλιά και που τώρα έχει γίνει αγνώριστος, φτωχός και αφιλόξενος.
Ο καμπίσιος κυνηγότοπος, που δέχτηκε πολλές γενιές κυνηγών και που ως σήμερα εξακολουθεί σαν ένας από τους σπουδαιότερους χώρους εκπαίδευσης για τα νεαρά κυνηγόσκυλα, δυστυχώς μέρα τη μέρα χάνεται. Είκοσι χρόνια πίσω, τότε ακόμα φώλιαζαν τρυγόνια στις λεύκες, σαρσέλια γεννούσαν στα πυκνόφυτα κανάλια, και το χάραμα αντιλαλούσε από το τραγούδι ορτυκιών. Τότε οι συκοφάγοι γέμιζαν τον τόπο, οι μελισσουργοί ανέμιζαν διαρκώς και οι τσαλαπετεινοί ήταν μπροστά σε κάθε μας βήμα. Σήμερα στον ουρανό απέμειναν γεράκια, γλάροι και καρακάξες, ενώ στην γη παραμένουν πεισματικά ακόμη λίγα ορτύκια, προσπαθώντας να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν ανάμεσα σε εχθρικό περιβάλλον, μέσα σε χωράφια γεμάτα ποντικότρυπες, κάτω από ραντισμένες μονοκαλλιέργειες, έχοντας τριγύρω ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά.
Η οριστική ταφόπλακα σ’ αυτό τον υπέροχο τόπο ακόμη δεν μπήκε, ωστόσο ετοιμάζεται…
Τις αιτίες τις βλέπουμε, τους υπεύθυνους ποτέ, και θεωρώ άδικο να φορτώνονται οι ευθύνες στην “τελευταία τρύπα του ζουρνά”… Δηλαδή δυο θηροφύλακες και καμιά δεκαριά από το Δασαρχείο τι να πρωτοκάνουν. Λαθροθηρία να κυνηγήσουν, παράνομη υλοτομία, ή το καινούργιο φρούτο με τις κλοπές μετασχηματιστών και καλωδίων χαλκού, υποκαθιστώντας ενεργά τον ρόλο της Αστυνομίας;
Δυστυχώς στην Κωπαΐδα συντελείται ένα έγκλημα διαρκείας, με πράξεις νόμιμες, σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο, και τελείως παράνομες που περνούν απαρατήρητες.
Η χλωροπανίδα χάνεται εξ αιτίας των ανθρώπων, όχι όμως εξ αιτίας των κυνηγών.
Στην κάθε Κωπαΐδα, ο κυνηγός λίγα φυσέκια θα πάρει στην τσέπη, το σκυλί και τις γαλότσες. Αν βρει 2-3 πουλιά έχει καλώς, αν όχι σπίτι και ξανά την άλλη φορά. Δεν μόλυνε όμως αυτός με σκουπίδια τα κανάλια, δεν έσπειρε θάνατο με φυτοφάρμακα, δεν σήκωσε ανεμογεννήτριες, δεν άπλωσε φωτοβολταϊκά, δεν έκαψε χέρσα και φράχτες, δεν έκοψε τα δέντρα…
